Cykl: Trylogia nordowa (tom 1). Publikacja w języku kaszubskim.

„Namerkôny” (Naznaczony) Artura Jabłońskiego to opowieść o wolności, ludzkich wyborach i potrzebie autoidentyfikacji.

Akcja książki „Namerkôny” toczy się pomiędzy latami 60. dwudziestego stulecia, a rokiem 60 dwudziestego pierwszego wieku.

Cykl: Trylogia nordowa (tom 2).

„Smùgã” Artura Jabłońskiego - nowoczesna proza w języku kaszubskim. Utwór zdobył pierwsze miejsce na XIV Ogólnopolskim Konkursie Prozatorskim im. Jana Drzeżdżona w 2013 roku.

Linia kolejowa z Kokoszek do Gdyni, choć miała być rozwiązaniem tymczasowym, służyła pasażerom – w nieco zmienionym po dziewięciu latach kształcie – przez 52 lata. W trudnym dla Polski okresie pozwoliła na bezproblemową komunikację z pominięciem Wolnego Miasta Gdańska, wówczas nieprzychylnego odrodzonej Rzeczpospolitej. Stanowiła niezbędny element budowy Gdyni – miasta z morza i marzeń, które stało się polskim oknem na świat. W setną rocznicę jej otwarcia, która przypada w listopadzie 2021 r., przypominamy jej historię: powody powstania, trud budowy i czasy funkcjonowania, dopisując przy okazji informacje o niezrealizowanych kolejowych projektach, których kolej łącząca Kokoszki i Gdynię mogła być częścią. Część historyczną uzupełniają informacje o zachowanych do dziś obiektach inżynieryjnych kolei kokoszkowsko-gdyńskiej i m.in. archiwalne i współczesne zdjęcia oraz dawne rozkłady jazdy. Książka ukazała się ze wsparciem Pomorskiej Kolei Metropolitalnej S.A., Samorządu Woj. Pomorskiego oraz Miasta Gdyni.

Wydawcy: Wydawnictwo Region i Gdański Kantor Wydawniczy.

Długo oczekiwana uzupełniona i poprawiona kaszubska edycja słynnej kaszubskiej epopei autorstwa A. Majkowskiego. Niniejsze wydanie zostało poszerzone o nieznane fragmenty, odczytane z rękopisu. Ponadto całość została uzupełniona historycznymi wstępami, słownikiem kaszubsko-polskim w oryginale uzupełniającym wydanie kaszubskie. O tym „Jak Majkowski pisał Remusa?” opowiada na końcu książki językoznawca, profesor Jerzy Treder.

Życie i przygody Remusa to arcydzieło literatury kaszubskiej. Przetłumaczone w połowie XX wieku przez Lecha Bądkowskiego – pisarza, działacza kaszubskiego. Niniejsze wydanie to długo oczekiwana uzupełniona i poprawiona polska edycja tłumaczenia słynnej kaszubskiej epopei autorstwa A. Majkowskiego. Niniejsze wydanie zostało poszerzone o nieznane fragmenty, odczytane z rękopisu.

Powieść opublikowana w 1971 roku przez Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, powraca retrospektywnie do okresu niemieckiej okupacji i najbliższych jego sercu stron rodzinnych – ziemi puckiej i wejherowskiej. Choć główna akcja powieści rozgrywa się współcześnie i jej bohaterami są wędrujący latem nad morze studenci, ważniejsza dla autora jest opowieść o kaszubskiej partyzantce i dramatach Kaszubów w czasie wojennego terroru.

Tragiczna i niejednoznaczna w swojej wymowie opowieść o wojennych losach Jerzego Dzierzby, młodego chłopaka spod Kartuz, który wbrew własnym przekonaniom, w niemieckim mundurze, trafia na front wschodni. To trudne doświadczenie tysięcy Pomorzan jest dla Piepki kanwą do opowiedzenia o zagmatwanych losach mieszkańców Kaszub, wśród których podziały etniczne i narodowościowe przebiegały nie tylko między sąsiadami z tej samej wsi, ale też na wskroś rodzin. To także próba ukazania wyborów moralnych, przed jakimi przyszło im stanąć w obliczu wojny i poszukiwań ludzkiego wyjścia z tego uwikłania – odpowiedzenia sobie na pytania: kim jestem i co decyduje o moim człowieczeństwie.

Druga z książek Piepki ukazała się w rok po „Purtkowych stegnach” i nawiązuje do nich w formie (to powieść składająca się z dziesięciu zazębiających się ze sobą historii). Również niektórzy bohaterowie, to postaci znane z kart „Purtkowych stegien”. Innowacją jest umiejscowienie akcji większości tych opowieści w dobrze znanej autorowi przestrzeni Północnych Kaszub – okolicach Pucka i Wejherowa. Hanesk ma także ważny rys autobiograficzny, bowiem dotyka okresu międzywojnia i hitlerowskiej okupacji, które Piepka doskonale pamięta z lat dziecinnych i młodości. Jego powieściowym alter ego jest chłopiec Jan Grotka, którego oczami czytelnik obserwuje wydarzenia końca lat 30. i okupacji. Wielkim walorem powieści jest wykorzystanie przez Piepkę bogactwa lokalnej, kaszubskiej tradycji gawędziarskiej, którą umiejętnie wplata w narrację o losach tytułowego Haneska i młodego Janka. Książka nie jest wolna od ideowego zaangażowania – pojawiają się w niej także wątki związane z wyzyskiem chłopów i robotników oraz walką klasową – nie umniejsza to jednak walorów Haneska jako najszerszej dotąd prezentacji międzywojennego obrazu Kaszub.

Ostatnia adresowana do dorosłego czytelnika powieść Piepki ukazała się drukiem w 1976 roku. To historia wiejskiej dziewczyny wchodzącej w dorosłość we wczesnych latach 60. XX wieku. Jej pierwsza miłość i rozterki oraz rodzinne niesnaski dwóch braci – jej ojca i wuja, który decyduje się porzucić ojcowiznę i wyjechać do Niemiec – są dla autora jedynie pretekstem, by ukazać barwne życie wiejskiej społeczności, gdzieś na północnych Kaszubach, zmienionej w wyniku wojny; społeczności, w której ścierają się dawne, lokalne tradycje oraz obyczaje przyniesione przez osiedleńców i kolonistów, którzy trafili tu ze wschodu po 1945 roku. Wieś zmienia się także za sprawą przemian społecznych, jakie niesie nowoczesność…

Debiutancki zbiór składa się z dziewięciu opowiadań, które rozgrywają się między połową XIX wieku a końcem I wojny światowej. Autor umiejscowił ich fabuły na pomorskiej prowincji, ukazując różne aspekty walki Kaszubów o własną tożsamość i podmiotowość, portretując jednocześnie zwykłych, prostych mieszkańców kaszubskich wsi. Zagrożeniem dla nich są nie tylko urzędowa germanizacja, ale także przemiany gospodarcze i społeczne II połowy XIX stulecia, zmuszające do trudnych wyborów – do emigracji lub wyrzeczenia się tożsamości za cenę poprawy własnego losu. To opowieści na wskroś tragiczne, bowiem doświadczeniem bohaterów ostatecznie jest klęska – utrata tego, co najważniejsze, samotność i niezrozumienie. Stąd tytułowe „Purtkowe stegny” („Diabelskie ścieżki”), które prowadzą ich do zatracenia. Jak przystało na książkę powstałą w okresie socrealizmu, w opowiadaniach pojawiły się nieco sztucznie wprowadzone wątki walki klasowej i socjalistycznych idei proletariackiej rewolucji lat 1917–1920.

Debiutancki zbiór opowiadań ukazał się na zamówienie wydawnictwa „Iskry”, które w połowie lat 50. poszukiwało nowych autorów i opowieści o „północnych kresach Polski”.

Piepka, korzystając z okazji, postanowił ogólnopolskiemu czytelnikowi przybliżyć tragiczną historię swej małej, kaszubskiej ojczyzny.

Powieść Jana Piepki rozgrywa się w dwóch przenikających się przestrzeniach czasowych. We współczesnej (lata 60. XX wieku) bohater w sztormową noc czuwa przy żonie kaszubskiego rybaka z Jastarni. Jej mąż i jego przyjaciel najprawdopodobniej zginął na morzu. Mieszają się tu rozpacz, bezsilność i wciąż tląca się nadzieja, że może jednak nie stało się najgorsze. Długa jesienna noc jest także okazją do wspomnień, w których bohater/narrator powraca do dramatycznych wydarzeń II wojny światowej, okrucieństwa radzieckiego „wyzwolenia” w 1945 roku i trudów powojennej odbudowy. Te wszystkie wypadki są z nim bezpośrednio związane i oglądane jego oczami – stąd fabuła ogranicza się do północnych Kaszub. Choć nigdzie w powieści nie wybrzmiewa jednoznacznie słowo „miłość”, to wokół niej zbudowane są historie głównych bohaterek – rybaczki Marii, młodzieńczej miłości narratora – Elżbiety i Niemki Margot, która mimo doznanych krzywd i obcości, pozostaje w rodzinnych, kaszubskich stronach.

Tytułowe wrzosy mają w powieści wymiar symboliczny – towarzyszą bohaterom w kluczowych momentach ich życia – łącząc to, co dobre (zapach, słodycz, ciepło jesieni) z tym, co złe (chłód, ból związany ze stratą najbliższych i gorycz porażki).

Pierwsza powieść Konrada Remelskiego, Cecylka i Lucjan, czyli samorządowy romans, nawiązuje do formuły political fiction i w sposób humorystyczny opowiada o problemach mieszkańców gminy Miluszki, o rządach nieobliczalnej pani wójt i zapatrzonym w swoją zwierzchniczkę skromnym urzędniku. Czytelnicy będą świadkami referendum lokalnego i codziennych perypetii bohaterów, w wyjątkowo swojskim klimacie. To, o czym Państwo przeczytacie, mogło się zdarzyć wszędzie, w wielu małych miasteczkach, w których tylko knajpa, kościół, widok z mostu / knajpa, kościół i ten bruk – tak realny jak śpiewał w piosence C’est la vie – Paryż z pocztówki Andrzej Zaucha.

Zapraszamy do Miluszek! Cecylka i Lucjan już czekają na Was.

Konrad Remelski, rocznik 54, rodem z Koszalina, od prawie czterdziestu lat mieszkaniec Ziemi Miasteckiej. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Dubois w Koszalinie, Policealne Studium Zawodowe Obsługi Ruchu Turystycznego w Kołobrzegu i filologię rosyjską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku. Po odbyciu służby wojskowej przez pięć lat pracował jako asystent w WSP w Słupsku, a potem jako nauczyciel i dyrektor Szkoły Podstawowej w podmiasteckim Słosinku. Od 1991 do 2007 roku był dziennikarzem „Głosu Pomorza”. Ostatnie trzynaście lat przed emeryturą pracował w Urzędzie Miejskim w Miastku jako naczelnik Wydziału Promocji, Kultury i Sportu. Będąc emerytem, napisał cztery książki: Miastko okiem terenowego reportera, Pieczeń wołowa na spodniach sekretarza, czyli opowiastki z życia wzięte, U siebie i u sąsiadów oraz wspólnie z Krzysztofem Michałowskim – Przechlewskie opowieści.

Konrad Remelski jako korespondent „Głosu Pomorza”, w zasadzie jednego wówczas nośnika lokalnej informacji, a często informacji w ogóle, jest prawdziwym kronikarzem społeczności. Jest z nią na wyborach, na strajkach, w okresach wielkiej biedy i wielkiej transformacji. Całość zbioru wbrew pozorom jest bardzo spójna, choć porusza tak szeroki zakres życiowych tematów. Opisuje życie codzienne, zwyczajne, ale jakże fascynujące. Wiejskie wesele jest u Konrada o wiele prawdziwsze niż w uchodzącym za kultowy filmie Wojciecha Smarzowskiego o takim tytule. Prawdziwsze, bo nie efekciarskie, karykaturalne, ale po prostu autentyczne i życiowe. Mamy tu wreszcie opisanych kilka naprawdę niezwykłych historii, jak choćby odnalezienie w Miastku przez pewną Szwedkę biologicznych rodziców. Wszystko to osadzone na tle przemian, których zdajemy się już dziś zupełnie nie dostrzegać.

Krzysztof Nałęcz, redaktor naczelny „Głosu Pomorza” (fragment przedmowy)

Spis treści

Szanowni Czytelnicy!
Kilka słów od Naczelnego
Od autora
Z walizą na bazar
Do Europy! Przodem, środkiem, tyłem…
Obrączka srebrna jak u ptaka
Szczęście w nieszczęściu, czyli… Gniazdo w łóżku
Ptakami słynąca. Cacka pani Janiny
Do nieba bez drabiny
Słomkowe robótki. Pudełka, puzderka i ramki
Na wsi wesele
Świąteczne świniobicie
Ostatni starosta
Będę walczyć! Jeden dzień w życiu kobiety bezrobotnej
Życie takie…
Przeradź przed drugą turą
Domanica przed wyborami. „Jaki by rząd tam nie powstał, to i tak o nas zapomni…”
Zadyma w alejach
Miało być gorąco… Przeciw rządowi
Miastko w stolicy. „Będziemy walczyć choćby z całym światem, by zostać powiatem!”
Bój to był nasz ostatni… Miastko powiatem – nie tym, to może innym latem
Tu byłam Henryką. Ojciec odnaleziony
Ewa szuka matki. Życie pokrzyżowało szyki szwedzkiej telewizji
Miss na żywo. Tak się denerwowałam, że aż mi szarfa latała…
Chaos w piekle, czyli… Show, szok i podziw
Szatana za rogi…!
Jak święty Augustyn. Pustelnik w Miastku
Przewoźnik gnoju. „Ja tam w Berlinie nie miałem źle…”
Miastecka „Rewolucja”
WC wrócił!
Mamo, ja też przyciągam!
Tylko na niepodległości się zająknął…
Horror w domu, czyli… mysz
Swojski chleb jest najpierw twardy jak kamień, a potem jego skórka łagodnieje
Tu jest jej Heimat
Przeżyli tutaj kopę lat!
Szczęśliwi z ulicy Słonecznej. Z wizytą u Staszkiewiczów
Strzelają z kuszy, paradują w zbroi. Rycerze z Miastka
Wspomnień czar. Złoty jubileusz miasteckiego liceum
Prawie pół wieku czekali na ślub
Jaki ten świat malutki. Do Warszawy przez Bydgoszcz i… Holandię
Treser psich gwiazd
Kargul, podejdź no do muzeum…! W Lubomierzu żyją z Samych swoich
W filmie grała cała wieś
Życie jak hobby. Gdzie woda czysta i komarów w bród…
Wczoraj dzieci, dzisiaj 50 plus
Miastecka wieś 50 lat temu. Jak mówiono – boso, ale w ostrogach
Życie codzienne 50 lat temu w Miastku Młodzież przyszłością narodu
Miasteckie „rękawiczki”. Robota szła, że aż pękały igły…
Miastko 50 lat temu. Lokalny ruch artystyczny – działo się!
Jak mieszkańcy Miastka przed pół wiekiem spędzali wolny czas?
Jeden dzień z życia Miastka. 50 lat temu

Pieczeń wołowa na spodniach sekretarza, czyli opowiastki z życia wzięte to zbiór krótkich opowieści przedstawiających sytuacje z lat 1954–2020, które autor sam przeżył, których był świadkiem lub które opowiedzieli mu znajomi. Jak pisał Phil Bosmans, wielki flamandzki przyjaciel ludzi, „śmiech i humor rozluźniają, zmniejszają napięcia i smutki. Śmiech i humor to najlepsze środki na zatrucie duszy i serca. Śmiech i humor torują drogę nieoczekiwanej radości życia. Jaki dzień jest stracony? Dzień bez śmiechu!”. Warto zatem zapoznać się z treścią tej książki, uśmiechnąć się, a czasem nawet pośmiać w myśl gogolowskiej zasady – z siebie samego, przyjaciół i znajomych.

Spis treści

Tytułem wstępu
Lata dziecięce, lata szczenięce
Lata licealne i policealne
Studia, studia i po studiach
Do woja, marsz, do woja!
Na Zachodzie, czyli w Niemczech i we Francji
Na Wschodzie, czyli w Moskwie
Trochę dalej, czyli w Archangielsku i Syktywkarze
Trochę bliżej, czyli na Litwie i na Ukrainie
Szwedzie, jak ci się wiedzie?
Z panem Jankiem nasze w terenie wędrówki
Opowiastki z ZMW w tle
Wsi sielska, wsi anielska
Opowiastki funeralne
Dziennikarsko-urzędniczy misz-masz
Miss Wsi
Trochę seksu nie zaszkodzi
Na koniec

Gdzie się podziały szable księdza generała? Czy Zapadłe to... zapadłe? Jak się dawniej nazywały Kępice? Jak wyglądało życie na krańcu, czyli w Debrznie i Człuchowie? Jak się mieszka w... bunkrze i grobowcu? Jak się żyje w pałacu w Malinowie? Czy diabeł porwał Marynę z zabawy w Brzeźnie? Ile kufli ma pan Kajetan, a jakie walory ma pan Jan? Co leśnikowi w duszy gra? Kogo porwał „Czar Par” i czy Hoffman się postarał? Czy może mniejszość być większością? Kto nie miał Boga w sercu i gdzie Wodecki zakochał się w Baśce? O czym szumią olszanowskie sosny? Polskie karasie czy niemieckie szczupaki? Andrzejki w kryminale? Na te i inne pytania znajdziemy odpowiedzi, czytając tę książkę.

Najnowsza pozycja autora, U siebie i u sąsiadów, jest owocem dziennikarskiej penetracji w poszukiwaniu interesujących tematów reportażowych w kilku powiatach zachodniej i południowej części województwa słupskiego. Wędrówki te odbył wspólnie z fotoreporterem Janem Maziejukiem w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia.

Spis treści

Tytułem wstępu
Życie na gorąco – bez retuszu – prawdzie w oczy
Człuchów – co zostało z mistrza?
Dzień w gminie Człuchów
Byliśmy w Człuchowie
Przystanek Kępice. Zamiast laurki na trzydziestolecie
Na krańcu województwa
Stadion, bunkier, grobowiec, czyli gdzie i jak żyjemy
Kępice. Życie na stadionie
Biały Bór. Dom i bunkier w jednym
„Nowogródek” pana Jasia
W debrzneńskim grobowcu
W więzieniu nawet ślub
Andrzejki w kryminale
Trzynaście panien
U Kobielaków w Kobylich Górach
Katarzynki bez katarzynek
W Pieniężnicy w kieszeniach pusto!
Czy Zapadłe to zapadłe...?
Malinowo ’98
Kaszubscy gawędziarze w Nierostowie
Ludzie zwykli-niezwykli i ich pasje
Siostra Ligia
„Jaruzelskiego pod rogatkami trzymałam”
Pan Kajetan i kufle
Stanisława Patalasa owadami zauroczenie
„W wolnych chwilach siedzę nad zbiorem…”
Lecieliśmy balonem…
Teatr siostry Kingi
Co leśnikowi w duszy gra?
„Przedłużam drewnu życie”
Nasi na małym i dużym ekranie
Porwał ich „Czar Par”…
Hoffman się postarał
Pani Bogusi „Randka w jasno”
Tradycje, obyczaje, polityka
Mniejszość, czyli większość
Tu jest ich Heimat…!
Różnimy się pięknie
„Nie miałam Boga w sercu”
Leśna wigilia
Tu Wodecki zakochał się w Baśce
Niedziela w Czarnem
Z kart historii
50 lat szkół leśnych w Warcinie
O czym szumią olszanowskie sosny?
Ułańska szarża
Archeologiczne znaleziska sprzed tysięcy lat
To były piękne… groby!
Gdzie się podziały szable księdza generała?…
Strażackie sto lat
Mój dziadek strażnik
Ludzkie losy
Kaszubski los
Szczęśliwi z Zapadłego
Rybacki ród
Idzie rak nieborak…
Gwiazdka bez mamy
Ach, co to był za ślub!…
Polaka w Szkocji żywot poczciwy
Jak wójt sam na siebie bicz ukręcił…„Kornikozębomania”
WYWIADY, WYWIADY…
Należę do szczęśliwców Rozmowa z Iwoną Parchimowicz – moskiewską korespondentką telewizyjnej „Panoramy”
Nasz zysk o czymś świadczy.
Rozmowa z dyrektorem Państwowego Gospodarstwa Rolnego w Koczale – Andrzejem Kotem
Diabeł tkwi w… genach
Rozmowa z Józefem Kładnym, doktorem nauk medycznych z Kliniki Chirurgii Ogólnej i Naczyniowej Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie
Nie stanę do pojedynku z Wałęsą Rozmowa z Alfredem Miodowiczem –byłym przewodniczącym OPZZ
Indeks miejscowości

Ballada o rycerzu Krzyża to opowieść o prostym rycerzu zakonnym Krafcie, który od dzieciństwa marzył, by zostać członkiem Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie. Chciał on przelewać krew, a nawet był gotów oddać życie, w obronie wiary chrześcijańskiej. Jako dwudziestoletni brat rycerz otrzymuje przydział do Radzynia Chełmińskiego, w którym głównie rozgrywa się fabuła tej powieści. Śledząc losy Krafta, czytelnik pozna życie codzienne braci zakonu krzyżackiego, ich obyczaje i mentalność; będzie miał możliwość towarzyszyć im w kapitularzu, refektarzu, kaplicy i na polu walki. Źródłem wiedzy Autora o zakonie były historyczne dzieła naukowe i popularnonaukowe, których spis znajduje się na końcu książki.

Początki trwałej akcji misyjnej w Prusach związane są przede wszystkim z osobą cystersa, a późniejszego biskupa misyjnego, Chrystiana. Jest on głównym bohaterem niniejszej powieści historycznej. Nie mamy wątpliwości, że jego postać jest nie tylko godna przypomnienia, ale może także i naśladowania. To jemu, w znacznym stopniu, zawdzięczamy powodzenie misji chrystianizacyjnej na początku XIII wieku w ziemi chełmińskiej, ziemi lubawskiej, a także i w części Prus. To on także jawi się nam, w perspektywie przebiegu wydarzeń misyjnych, jako człowiek głębokiej wiary i nadziei. Biskup Chrystian wpisał się również w historie konkretnych miejscowości. W powieści przywołano przede wszystkim związki z Grudziądzem. To przecież działalności misyjnej biskupa średniowieczny gród grudziądzki zawdzięcza swój dynamiczny rozwój. Wszystko wskazuje również na to, że to on nadał miejscowości status miasta. Poza tym z Grudziądza uczynił ważny punkt na mapie misyjnej północno-wschodnich obszarów obecnej Polski.

dk prof. Waldemar Rozynkowski

Publikacja w klasycznej, filozoficznej formule dialogu opowiada o drodze autora do poznania Boga. Rozważania o kondycji współczesnego chrześcijaństwa przeplatane są z osobistą historią życia i uzupełnione są rozważaniami o Kościele w Polsce, Kościołach zachodu czy kulcie maryjnym.

Swoją kolejną powieść historyczną, autor Kazimierz Trybulski zadedykował księdzu dyrektorowi i wszystkim pracownikom i wolontariuszom Grudziądzkiego Centrum Caritas im. bł. Juty. Jej akcja toczy się w Chełmży i sąsiadujących miejscowościach: Bielczynach i Głuchowie w latach 1257-1260, w okresie działalności, szerzącej dzieło miłosierdzia, błogosławionej Juty von Sangerhausen. Idea miłosierdzia, niesienia pomocy chorym i pokrzywdzonym to oś powieści koncentrująca wątki. Powieści, która przybliża średniowieczną historię miejscowości i przeplata wątki prawdziwe z fikcyjnymi, gdzie obok pierwszego biskupa Diecezji Chełmińskiej Heidenryka - człowieka bardzo zasłużonego dla Ojczyzny, występuje bohater o imieniu Adam - wrażliwy i poszukujący sensu życia. Jak napisał konsultant historyczny prof. Waldemar Rozynkowski, książka ta zaspokoi gusta wszystkich czytelników, których pasjonuje odkrywanie historii.